De wanden worden wat zwak, de wereld verwijdert zich weer. Ik bevind me weer op een glijdend eiland; de woorden en de tekens verliezen hun betekenis en de behoefte aan gras groeit.
De smaak, de gassen die naar mijn neus stijgen wanneer ik gras eet bevredigen een drang naar aarde. De vezels die overblijven zou men voor koorden moeten gebruiken, lichtgroene koorden om kinderen te lokken.
Er moet ook dringend een struktuur gevonden worden, niet de eerste de beste, een geheim verbond met een verboden bron. (87)
The walls become a bit weak, the world is withdrawing again. I find myself back on a sliding island; the words and the signs lose their meaning and the need for grass is growing.
The taste, the gasses that rise up my nose when I eat grass satisfy a craving for earth. The fibres that remain could be used as ropes, light green ropes to tempt children.
It is also urgent to find a structure, not just any one, a secret pact with a forbidden source. (87)
No comments:
Post a Comment