Als men jong is, is men fris en koestert men de indruk dat elke kreatieve daad slechts uit de ik-persoon tevoorschijn komt. Na kontaktname met analoge geesten en het leven tout court ontdekt men dat velen op uw manier denken en dan nog hetzelfde denken.
Het machtige apparaat dat de gemeenschap is probeert u dan op te slokken, in haar wervelend en bedwelmend aanbod van aanknopingspunten en neerdrukkende inkapselingen. Eigenlijk zit er een normaliserende kracht konstant op de loer om het nieuwe zo vlug mogelijk te rekupereren voor haar langzame, gestadige voortgang. Het individu heeft slechts belang in funktie van deze glibberige massa.
Een onfris idee. (84)
When one is young, one is fresh and one nourishes the impression that every creative act only emerges from the me-person. After coming into contact with analogue spirits and life in short, one realizes that many others think the way you do and in fact think the same.
The powerful apparatus that what society is, tries to swallow you up, in its swirling and stunning supply of leads and depressing encasings. In fact there is an normalizing power constantly lurking in order to recuperate the new as soon as possible to it slow, steady progress. The individual only matters in function of this slithery mass.
An unsavory idea.(84)
No comments:
Post a Comment