Het nummeren van losse bemerkingen vrijwaart enigszins van de druk verbanden te leggen tussen momenten. Omdat de bron gemeen is, is het verband er toch. (Dat ben ik zelf immers).
Wanneer ik een bepaald verband leg, koppel ik mijn gedachten aan het rondom. Het rondom dat me rechtstreeks beïnvloedt en dat ene uiting tijdsgebonden kan maken.
Gezien het eeuwige, met de zucht ernaar, een blijvende behoefte is, kan ik deze werkmethode principieel vooral op veel van mijn werk toepassen.
Ook vormelijk behaagt ze me. (89)
The numbering of loose remarks somehow guards from the burden of making connections between moments. Because the source is common, the connection is there anyway. (That is me after all).
When I make a certain connection, I match my thoughts with the surroundings. The surroundings that influence me directly and that make a particular expression time-bound.
Because the eternal, and the longing for it, is a permanent need, I can in principle apply this working method to a lot of my work.
Also esthetically it appeals to me. (89)
No comments:
Post a Comment