Vele mensen rond mij zijn verstard, verdord, onpersonen. Zij hebben de opportune sfeer van lichtvoetige behaagzucht gekoesterd als bloemen die nu, gedroogd, slechts verbleekte, platte overblijfselen blijken. Voelden zij dan niet de verstikkende pijn die het besef was slechts een op bevrediging beluste evolutie door te maken? Gekwetst als ze waren wanneer ik me dingen begon af te vragen en ze te veranderen...
De koelbloedigheid waarmee ik ze terzijde kan schuiven is een gevolg van hun desinteresse in een persoon die geen onderdeel kan zijn van kwasi-gekomplikeerde intriges. Misschien mag men slechts liefde en energie investeren in échte mensen en niet in serieprodukten. (3) (84)
Many people around me are petrified, withered, un-persons. They have cherished the opportune atmosphere of light-footed coquetry like flowers that now, dried, only seem to be faded, empty remains. Did they not feel the stifling pain that was the realization to merely experience an evolution keen on satisfaction? Hurt as they were when I started questioning myself about things and change them...
The cool-headedness with which I can put them aside is a consequence of their disinterestedness in a person who can’t be a part of quasi-complicated intrigues. Maybe one can only invest love and energy in real people and not in series products (84)
No comments:
Post a Comment