Er is een allesoverheersende, een gelijkmatige, brede lijn die okergeel in het hele leven aanwezig is en omgeven door licht dat langzaam voortglijdt.
De moordende, verstikkende gladheid/eentonigheid van het leven is het.
Het is de toestand waarin men het nut van het leven als miniem aanvaardt, waarin men voelt dat veel nutteloos is en dat wat voorbij is, nooit terug komt. Het is het diepste kontakt met het zelf.
Laat men zich op eender welk gebied gaan, dan is men hier even van bevrijd. (85)
There is an overpowering, an even, broad line that is yellow ochre present in life and surrounded by light which is slowly sliding further.
It is the mortal, suffocating smoothness/monotony of life.
It is the state in which one accepts the use of life as minimal, where one feels that a lot is useless and that what is past, never comes back. It is the deepest contact with the self.
No comments:
Post a Comment