Eerst maakte ik tekeningen als reaktie op een wereld rondom mij die ik niet te vatten vond.
De tekens en invloeden van buitenaf katalogeerde ik op geregelde tijdstippen door middel van tekeningen reeksen die rond een specifiek onderwerp draaiden tot het uitgeput was en ik het onderwerp van me kon afschudden. Een frisse kijk kreeg ik ahw op de realiteit die ik telkens opnieuw aankon, op die manier. Toen lukte dat nog.
Op een gegeven moment moet men uitleggen waarom iets getekend wordt, waarom de aangewende techniek uitgekozen en van waar de kombinaties komen. Dan is alles ingewikkeld geworden. (88)
At first I made drawings as a reaction to the world around me, being impossible for me to grasp.
I catalogued the signs and influences from the outside at regular points in time by means of series of drawings, which evolved around a specific topic until depletion, and when I could shake off that topic. That way, I got a fresh look as it were on reality, which I was able to manage again. It used to work then.
At a certain moment one has to explain why something is drawn, why a certain technique has be chosen and from where the combinations are coming. That is when everything has become complicated. (88)
No comments:
Post a Comment